من در تابستان 1965 شروع به یادگیری هنرهای رزمی کردم. ماه ها پیش در مسابقات وزنه بردای پشت سرم شکست و دکتر به من گفت که باید وزنه برداری را متوقف کرده و کمتر به بدن خود فشار وارد کنم. به همین دلیل شروع به یادگیری و تمرین کاراته کردم.
در
برای رسیدن به پتانسیل کامل به عنوان یک تمرین کننده هنرهای رزمی باید تمرین ذهن خود را شروع کنید. یکی از راههای انجام این کار این است که مراقبه کنید. از طریق مدیتیشن آگاهی، آرامش و تمرکز شما افزایش می یابد. این عوامل در هنرهای رزمی بسیار مهم
کلید ذهن شما این است که ضربات و حملات حریف تان را سریع و قاطعانه خنثی کنید. در مبارزات ورزشی معمولا تاکتیک های زیر ممنوع هستند: ضربه به چشم ها، ضربه به گلو، گاز گرفتن، کشیدن مو، کشیدن یا چرخاندن گوش، ضربه به ستون فقرات و پشت سر، ضربه با نوک
هنر رزمی تکواندو که معنای لغوی آن مبارزه با استفاده از دست و پا می باشد بیش از 2 هزار سال پیشینه دارد. با این حال محتوای فیزیکی و معنوی آن هرگز به اندازه ای که الان است نبوده است. تکواندو را می توان یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی دنیا دانست
هنرجویانی که به باشگاه من می آیند می خواهند آنچه را که بلد هستم به آنها بیاموزم. آنها از فیلم های کونگ فو الهام گرفته اند و بطور کلی آمادگی پذیرش تمرینات سخت و محیط محکمی را دارند. آنها درک می کنند که آموزش کونگ فو یک جاده طولانی و سخت است
هنرهای رزمی به سیستم های مختلف مبارزه ای سنتی و مدرن در سراسر جهان اشاره می کند. برخی از هنرهای رزمی با سنت و شیوه های سازمان یافته برای مبارزه، دفاع شخصی و توسعه روح و روان بکار گرفته می شوند. در حالیکه هنرهای رزمی دیگر سبک های بی نظیری
کسانی که به منظور حفظ سلامت خود وارد باشگاه می شوند و در یک برنامه آموزشی شرکت می کنند ممکن است شبیه کسانی باشند که کاراته مشغول کار هستند اما این شباهت سطحی است. ممکن است که حرکات فیزیکی به ظاهر معمولی به نظر برسند اما در ذهن کسانی که کاراته
در این مقاله قصد داریم به برسی 6 مشخصه بین دفاع شخصی که تقریبا آن را با هر آموزش دیگری متمایز کرده است بپردازیم.
نادر بودن
دفاع شخصی استراری، بسیار نادر، پیچیده و متنوع است. نادر به این معنی است که تجربه بسیار محدودی در مورد نحوه برخورد
در مبارزات ورزشی معمولا تکنیک های زیر ممنوع هستند:
ضربه زدن به چشم
ضربه به گلو
ضربه زدن به سر
کشیدن مو
چنگ زدن
پیچاندن اعضای بدن
ضربه به بیضه
ضربه به ستون فقرات و پشت سر
ریشه جوجیتسو (jujitsu) به ژاپن فئودال بر می گردد. این رشته در کنار سایر رشته هایی مانند تیراندازی و شمشیر بازی توسعه یافت و راهی بود که یک جنگجو به کمک آن می توانست از خود در برابر یک حریف که سلاح در دست دارد محافظت کند، حتی اگر هیچ سلاحی
