قرن ها پیش، نینجوتسو در جهانی که در جنگ متمرکز شده بود متولد شد. این واقعیت بسیار متفاوت از سبک هایی مانند آیکیدو یا جوجیتسوی برزیلی است که در زمان صلح پایه گذاری شده اند. باتوجه به دوران کودکی خشونت آمیز، نینجوتسو بر مبارزه با روش هایی تمرکز داشت که در میدان جنگ و پشت خطوط دشمن و در برابر چندین مهاجم کاربرد داشت. این هنر رشد کرد تا اصولی برای دفاع از خود را بوجود بیاورد که افراد را از ترس بیرون بیاورد.
همین اصول اکنون توسط پرسنل نظامی در سراسر جهان استفاده می شود، حتی در صورتی که عده ای از آنها نمی دانند که این اصول از کجا آمده اند.
ساکنان روستاهای نینجا در استان Iga ژاپن تقریبا هر روز مورد حمله قرار می گرفتند. آنها به جای اینکه در بدبختی خود غرق شوند خود را برای شرایط ترسناک و استرس زا آماده کردند. گزارش های فراوانی از جلسات آموزشی وجود دارد که دانش آموزان از طریق جنگل های تاریک فرار کرده اند درحالیکه دوستان آنها منتظر فرصتی برای حمله غافلگیرانه هستند. آنها با تسلط بر تنفس، حواس و آگاهی توانستند به خوبی کار کنند. علاوه براین آنها یاد گرفتند که چگونه در زمانی که تحت فشار هستند به خوبی واکنش نشان دهند.
امروزه منابع استرس در اشکال متفاوتی وجود دارند. چالش های روزانه ممکن است متفاوت باشند. ما نمی توانم محیط خود را بطور کامل تحت کنترل داشته باشیم، اما در عوض می توانیم خودمان را به خوبی کنترل کنیم. خستگی، ترس و خشم می تواند آگاهی شما را محدود کند درنتیجه شما در معرض مهاجم های متعدد خواهید بود. این اصل از نظر روان شناختی نیز بکار می رود.
فرصت ها در وضعیت های استرس زا وجود دارند، به یاد بیاورید که چگونه آزار و اذیت و جنگ کمک کرد که نینجاها را نه تنها به بازماندگان بلکه به افسانه تبدیل کرد.
دشمنان نینجاها از نظر تعداد، سلاح و منابع بر آنها برتری داشتند، با این حال آنها متوجه شدند که دشمنان نمی توانند از بین ببرند و آن توانایی آنها در یادگیری چیزهای جدید پس از هر شکست است. زیبایی نینجوتسوی تاریخی در این است که آموزش و زندگی در آن یکسان هستند. آنها هرگز اجازه ندادند که خود را برای رسیدن به این مرحله حیاتی از یادگیری باز بدارند.
