لیست پستها برچسب هنر رزمی

هنرهای رزمی نیازمند سطح بالایی از نظم انضباظ می باشند. برای برخی از هنرآموزان این عنصر سخت ترین قسمت یادگیری هنرهای رزمی می باشد. در حالیکه باشگاه ها در رسمی بودن، رفتار مورد انتظار و سطح کلی نظم و انضباظ با هم متفاوت هستند اما هدف نهایی همه آنها آموزش هنرهای رزمی می باشد و بر روی آموزش آن متمرکز

انتخاب برنامه اشتباه هر کس برای شروع تمرین در هر یک از رشته های هنرهای رزمی دلیل مختص به خود را دارد. من از صدها نفر در مورد دلیل آنها برای شروع کار با هنر رزمی سوال پرسیده ام و در مقابل از کسانی که تمرین هنرهای رزمی را ترک کرده اند دلیلشان را پرسیده ام. دلایل زیادی برای ترک هنر رزمی وجود دارد

هنرهای رزمی دارای سیستمی از تمرینات مدون و سنت های مبارزه ای می باشند. هدف اصلی هنرهای رزمی ، شکست رقیب و دفاع از خود در برابر تهدیدات فیزیکی است. هنرهای رزمی دارای سبک های مبارزه ای زیادی هستند. آن ها شامل سبک های ایستاده، زمینی، گلاویزی، پرتابی، وابسته به سلاح، کم شدت یا مراقبه ای هستند. سبک های ایستاده

در نهایت تمامی بحث ها درباره ی هنرهای رزمی به این جمله خواهید رسید که کدامیک از هنرهای رزمی، برایتان مناسب تر است؟! هنری را انتخاب کنید که برایتان جذابیت داشته باشد و متناسب با روحیه تان باشد. پس یک هنر رزمی مناسب و موثر انتخاب کنید. موی تای، یکی از بهترین هنرهای رزمی حالت ایستاده است. جوجیتسوی

در هنر های رزمی مکتبی وجود دارد که می گوید اگر می خواهید از حریف تان جا نمانید، باید روش مبارزه تان را تغییر دهید. برای مثال: اگر شما فایتر هنرهای ایستاده هستید و با یک کشتی گیر مواجه می شوید، باید فورا روش خود را به حالت کشتی و گلاویز شدن تغییر دهید. تکنیک گلاویزی تان باید از گلاویز شدن یک کشتی گیر

فرض کنید شما در هنگام نیمه شب در خیابانی تنها هستید، مورد حمله یک مهاجم قرار می گیرید. او بدون هیچ ترسی به شما نزدیک می شود، از شما پول می خواهد و شما را تهدید می کند و زندگی تان را به خطر می اندازد. آیا شما تسلیم می شوید و نام تان را به فهرست قربانیان اضافه می کنید؟ یا خودتان را کنترل می کنید، باهاش

من سال های زیادی است به عنوان شاگرد و مربی در بوکس و هنرهای رزمی مطالعه داشته ام. من به این نتیجه رسیده ام که مبارزه ابهام و تناقض دارد. در اینجا به چهار پارادوکس مبارزه اشاره می کنیم. 1. ضربه زدن و حرکت کردن شاید مشهور ترین نقل قولی که تاکنون در مورد بوکس شنیده ام، از بزرگ ترین بوکسر تا

کاپوئرا یک هنر رزمی همراه با رقص است که از قرن 16 ام در برزیل سرچشمه گرفته است. اگرچه امروزه کاپوئرا با محبوبیت پررونق آکروباتیک های خیابانی از جمله پارکور در همه جا انجام می شود، تاریخچه و منشا آن مرموز باقی مانده است. فلسفه ی این سبک این است که حریف را به عنوان دشمن در نظر نمی گیرند، بلکه می گویند

هر کس که تاکنون نمایشی از کاپوئرا را دیده باشد، بلافاصله تشخیص می دهد که این هنر شبیه هیچ کدام از هنرهای رزمی که تاحالا دیده است، نیست. کاپوئرا دارای ترکیبی از حرکات رقص، تعادل ذهنی، قدرت فیزیکی، موسیقی و حسی قوی از هنر و فیتنس است. هنرجوی کاپوئرا با استفاده از حرکات رقص و تکنیک های آکروباتیک از خود

از دیدگاه بسیاری از رزمی کاران عبارت هنرهای رزمی آنطور که لازم است پیچیدگی های سیستم های مورد مطالعه ی ما را در این زمینه ها در بر نمی گیرد. به علاوه، تناقضی بین رزمی بودن و هنری بودن چیزها وجود دارد و رزمی کاران حرفه ای بیشتر روی تاثیر فیزیکی این سیستم ها تاکید می کنند. به نظرم می توانیم آنها را هنر