ورزش به صورت سازمان یافته می تواند طیف وسیعی از مزایای سلامت جسمانی و رشد احساسی را برای کودکان پوشش دهد. با این حال، بعضی از بچه ها به راحتی از ورزش کردن لذت نمی برند. درحالیکه شما نمی توانید کودکانتان را به زور مجبور کنید که ورزش را دوست داشته باشند می توانید با آنها کار کنید تا شرایطی ایجاد کنید که ممکن است برای او لذت بخش باشد. وظیفه شما این است که رشته ورزشی مناسب برای کودکتان متناسب با شرایط جسمانی و روحی او فراهم کنید.
بسیاری از والدین می خواهند که باور کنند فرزندشان ستاره تنیس، بسکتبال یا هر رشته دیگری در سطح بین المللی خواهد شد. اما ممکن است همزمان که کودک رشد می کند شانس رسیدن به این آرزو کمرنگتر شده و کودکتان به چیزهایی دیگری فکر کند. شما باید بطور واقع بینانه شرایط جسمانی و روحی فرزندتان را دیده و نسبت به آنها از او انتظار داشته باشید.
• به عنوان مثال، یک کودک کوتاه قد ممکن است که برای بسکتبال مناسب نباشد و همچنین یک کودک بلند قد و پر انرژِی برای ژیمناستیک مناسب نباشد.
ممکن است که شما هاکی را دوست داشته باشید و مشتاقانه منتظر دیدن فرزند خود بر روی یخ باشید و کارهایی را انجام دهد که شما هرگز فرصتی برای انجام آنها نداشته اید. با این حال، نباید رویاهای ورزشی خود را که از انجام آنها عاجز بودید برای فرزندتان بخواهید، بدون اینکه از توانایی ها و علایق او خبر داشته باشید.
• اغلب بچه ها در سن 13 سالگی از بعضی از ورزش ها که امتحان کرده اند خسته شده و دوست دارند که ورزش دیگری را امتحان کنند. در این شرایط باید با او همراه شده و از علایق او سوال بپرسید.
هنگامی که با فرزندتان کار کردید تا مشخص کنید که کدام ورزش را می خواهد انجام دهد می توانید برخی از تکالیف اضافی در مورد فرزندتان را نیز درنظر بگیرید. نگاهی به تعهدات سطح مهارت و زمان در سطح لیگ بیاندازید و حتی شخصیت های مربیان خاص را در نظر بگیرید.
• شاید برای شروع، گذاشتن فرزندتان در یک لیگ تفریحی محلی گذینه خوبی برای انتخاب کردن باشد.
استرس می تواند یک چیز مثبت باشد، ما را تحریک کنید تا چیزهایی که نمی دانستیم و تمی توانستیم انجام دهیم را انجام دهیم، چه در دانشگاه باشد، چه در باشگاه و چه در هر جای دیگری. اما استرس بیش از حد لذت موفقیت در ورزش را مختل می کند و به راحتی می تواند به مناطق دیگری فراتر از زمینه ورزشی منتقل شده و روی آنها تاثیر منفی بگذارد. پیشگیری و مقابله با استرس منفی موجب می شود که فرزندتان از ورزش کردن لذت ببرد.
• اگر اعتقاد دارید که استرس یک مشکل است با کودک خود در مورد نگاه کردن به چشم اندازها صحبت کنید. به تمرینات مدیریت استرس نگاه کنید: تنفس عمیق، آرامش و تجسم. در این مورد فکر کنید که چرا فرزند شما در ورزش های بیشماری مشغول به کار است یا نیاز به تعویض رشته داردد.
اکثر بچه هایی که از ورزش لذت می برند می خواهند که با همکاران خود تعامل داشته باشند. یک لباس قشنگ پوشیده و از آن لذت ببرند. بچه ای که تفریح ندارد به احتمال زیاد از ورزش کردن لذت نمی برد و احتمال بیشتری برای ترک آن و یا مقاومت در برابر آن وجود دارد. اهداف اولیه تان باید این باشد که فرزندتان هم از انجام ورزش لذت ببرد و هم برای او سرگرم کننده باشد.
• اجازه دهید که فرزندتان بداند که می تواند برنده باشد و تمام تلاش خود را برای برنده شدن انجام دهد. در مورد نتایج بازی به همان اندازه که سرگرمی که فرندتان داشت صحبت نکنید.