در این مقاله از سایت ژیار آنلاین قصد داریم به برسی 3 هنر رزمی سنتی فلیپینی به نام اسکریما، آرنیس و کالی بپردازیم که در آنها با انواع سلاح های سرد مانند چوب، چاقو، نیزه و دیگر سلاح ها کار می شود.
ازجمله باورهای غلطی که در بین عده ای از افراد وجود دارد این می باشد که آنها تصور می کنند که هنرهای رزمی فیلیپینی تنها به بر روی مبارزه با دو چوب یا چاقو محدود شده اند درحالیکه یکی از مهمترین ویژگی های هنرهای رزمی فیلیپینی این می باشد که هنرجویان بعد از یادگیری اصول کار با سلاح، می توانند با هر سلاح سرد دیگری نیز کار کرده و یا از اشیاء معمولی که در اطراف شان وجود دارد به عنوان سلاح استفاده کنند. دلیل آن این است که رزمی کاران در این سبک های رزمی اصول و مفاهیم کار با سلاح مانند قوانین فیزیکی ضربه زدن با سلاح، تمرکز، سرعت، زمان سنجی، فاصله سنجی، هدف گیری، قدرت انفجاری و غیره را به صورت کاربردی و عملی یاد خواهند گرفت.
اکثر تکنیک ها و مهارت هایی که در سیستم های فیلیپینی آموزش داده می شوند بر اساس زاویه های مختلف بدن بوده و همچنین فنون کار با دست های خالی نیز با استفاده از فنون کار با سلاح به وجود آمده اند. به همین جهت می توان با قاطعیت گفت که هنرهای رزمی فیلیپینی به افراد این قابلیت را می دهد که از هر چیزی که در اطرافشان است به عنوان سلاح استفاده کنند.
در بیشتر هنرهای رزمی فیلیپینی که در همان ابتدا با سلاح کار می کنند تمرینات شان را با دو چوب یا دو چاقو شروع می کنند که این خود باعث می شود هنرجویان بتوانند به صورت همزمان کار با دست چپ و راست شان را یاد گرفته و هیچوقت دو دست شان را در یک مسیر حرکت ندهند.
مثلا زمانیکه هنرجو با یکی از دست هایش که در آن چوب قرار دارد به سر حریف ضربه می زند می تواند همزمان با چوبی که در دیگر دستش قرار دارد به دست حریفش نیز ضربه بزند. تمریناتی اینچنینی باعث خواهند شد که هنرجوها قادر باشند به صورت همزمان با هر کدام از دست هایشان کاری جداگانه انجام دهند.
از دیگر نکات اساسی در هنرهای رزمی فیلیپینی می توان به اصل "دست زنده" اشاره کرد. "دست زنده" رزمی کاران را قادر می سازد تا زمانیکه تنها یک سلاح در دست دارند قادر باشند همزمان با حمله یا دفاع با سلاح آن را کنترل کرده، گیر انداخته، خلع سلاح کرده، مسدود کرده و بتواند با دستی که در آن هیچ سلاحی ندارد به نقاط حساس بدن حریف حمله کند.
