در بین همه سبک های کاراته، کیوکوشین کاراته (به معنی حقیقت نهایی) افراد بیشتری را به خود جذب کرده است. کیوکوشین کاراته مانند دیگر سبک ها می باشد و در آن هم از همان لباس سفید، همان سیستم رنگ بندی کمربند، قوانین و مقررات باشگاه،، کاتا، kihon و کمیته استفاده می شود.
کیوکوشین کاراته که به عنوان کیوکوشیناکی (Kyokushinkai) هم شناخته می شود در محافل کاراته و هنرهای رزمی گسترده به عنوان یک سبک سخت و دارای استانداردهای بالا به آن احترام زیادی گذاشته می شود. تمرینات شدید و انجام مبارزه های با تماس و استقامت زیاد از ملزومات مورد نیاز برای آماده سازی رزمی کار جهت برخورد فیزیکی جدی ضروری است.
دانش آموزان کیوکوشین همه چیز را بدست می آورند. برای آنها هیچ کلید میانبری برای رسیدن به سر سختی وجود ندارد. تنها آموزش های منظم و سخت می توانند یک کیوکوشین کای حرفه ای را ایجاد کنند.
کیوکوشین کاراته تظاهر کردن نیست. همه چیز در آن به دقت بررسی و مورد آزمایش قرار گرفته است. در اینجا به 3 اختلاف بارز کیوکوشین اشاره می کنیم:
1- مبارزه ناک داون- در واقع در مبارزه ناک داون شکست حریف با از پا در آوردن (مثلا ضربه به سر) انجام می شود نه برخورد های شبیه سازی شده در دیگر سبک های کاراته.
2- شکستن اجسام سخت- منظور شکستن اجسام سختی مانند چوب، یخ و آجر می باشد. این نیز برای تصمیم گیری مبارزه انجام می شود که در آن به طور واضح کسی برنده نمی شود.
3- کمیته چندگانه- کمیته چند گانه چند مبارزه مداوم تماس کامل مطابق با بسیاری از حریفان- گاهی اوقات بیش از 50 نفر. در زیر مشاهده کنید.
اثر بخشی تکنیک های برخورد مانند شوتو در تقسیم کردن نمایش داده می شود. ضربات مشت، ضربات پا و ضربات چرخشی در مسابقات مانند مبارزه واقعی زده می شوند.
برای درک فرهنگ کاراته شما نیاز دارید که به مبارزه 100 نفره نگاه کنید. این چالش شدید برای همه نیست. در حقیقت تاکنون فقط چند نفر آن را انجام داده اند. تنها کسانی می توانند در این آزمون شرکت کنند که بالای 18 سال سن داشته باشند.
این تست نشان می دهد که کیوکوشین کاراته چقدر جدی است!
در این مسابقات شخص مورد نظر باید با 100 نفر از افراد حرفه ای در کاراته مبارزه کند. البته زمان هر مبارزه در این مسابقات تنها 2 دقیقه است. ممکن است خیلی از افراد نتوانند که به مبارزه 8 تا 9 برسند، زیرا اینکار فراتر از توانایی های آنها می باشد.
مبارزانی که در این آزمون فرد مورد نظر باید با آنها مبارزه کند در وزن ها، شکل و اندازه های مختلف انتخاب می شوند. داشتن شجاعت برای انجام این کار قابل تحسین است. شما نیز اگر می خواهید این کار را انجام دهید باید آمادگی جدی داشته باشید. رزمی کار باید قادر باشد که انرژی خود را مدیریت کند تا در دیگر مبارزات باقی مانده توانایی انجام آنها را داشته باشد.
آیا می توانید حتی به مبارزه با 100 رزمی کار حرفه ای دارای کمربند سیاه فکر کنید؟ حتی فکر کردن به آن نیز گیج کننده است چه برسد به اینکه خود را در آن موقعیت ببینید. شما باید 4 ساعت و بدون توقف به مبارزه کردن بپردازید و هیچ زمانی برای نفس تازه کردن و حتی توجه کردن به صدماتی که دیده اید وجود ندارد. ما نمی دانیم که واقعا قرار گرفتن در آن موقعیت چقدر می تواند سخت باشد، چراکه در آن موقعیت قرار نگرفته ایم. به دلیل سختی های زیادی که مبارزات 100 نفره دارد تاکنون تنها چند نفر توانسته اند آن را انجام دهند.
تاکنون کمتر از 20 نفر توانسته اند این مبارزات را انجام داده و در آن موفق شوند. مبارزات 100 نفره برای اولین بار توسط استیون آرنیل از انگلستان ( متولد آفریقا) در سال 1965 انجام شد. از آن زمان تاکنون تنها 17 نفر توانسته اند این کار را انجام دهند. کسانی که این کار را انجام داده اند انسان های شناخته شده در دنیای هنرهای رزمی می باشند. آنها توانایی هایی فراتر از تصور داشته اند. آنها از لحاظ جسمی، روحی و عاطفی از پتانسل بالایی برخوردار بوده و دارای محدودیت نمی باشند.
آنها اعضای منحصر به فرد باشگاه هستند. آنها توانسته اند روح واقعی کاراته (روح "Osu") که روحی سرکش است را به خوبی در خود نشان دهند.
نکته خاص
