عالی، سنسی به هیچ چیز هیچ اشاره ای نکرد؟
این همان چیزی است که من پس از بازدید از یک باشگاه کاراته در اوکیناوای ژاپن به دوستم پاسخ گفتم.
اگر یک سنسی ژاپنی از تکنیک های شما انتقاد نکند این نشانه بدی است. این بدان معناست که شما آماده نیستید که پیشرفت کنید و به مرحله بالاتر بروید.
من فکر می کردم که این یک نشانه خوب است و بدین معناست که کار خود را درست انجام می دهم.
علی رغم اینکه من چند ماه در دانشگاه اوکیناوا مشغول تحصیل و یادگیری بودم اما هنوز نتوانسته ام نگرش شرقی را به درستی درک کنم.
در ادامه این مقاله از سایت ژیار آنلاین به بررسی 3 تفاوت بین نگرش شرقی و غربی در مورد کاراته می پردازیم.
در غرب ما بر روی رسیدن به هدف تمرکز می کنیم. هیچ چیز آن اشتباه نیست و من خودم اهداف فوق العاده ای دارم.
اما در شرق اینگونه نیست، بلکه در مورد سفر است، در مورد نائل شدن نه رسیدن.
- معنی: برای گرفتن کمربند سیاه تقریبا به همان اندازه مهم نیست و یا پیروزی در مسابقات قهرمانی تقریبا به اندازه قهرمانی مهم نیست.
به همین دلیل هنرهای رزمی شرقی دارای پسوند "do" می باشند (مانند جودو ، کندو ، ایکیدو ، کاراته دو و ...) که معنای واقعی آن "مسیر" یا "راه" می باشد. البته این یک مسیر واقعی نیست بلکه یک مسیر روحانی است.
یک سفر ثابت از کشف خود
در غرب، ما دوست داریم سوالاتی بپرسیم.
اغلب ما پاسخ را می خواهیم قبل از اینکه حتی سوال را بپرسیم.
اما در شرق این روند کاملا متضاد است.
بطور معمول، یک رزمی کار غربی می خواهد قبل از انجام تمرین چیزهایی مانند "چه چیزی؟ چرا؟ و چگونه" را بداند. اما رزمی کار شرقی تشویق می شود که پاسخ ها را با تمرین کردن بیابد.
نقش یک سنسی در واقع پاسخ به سوالات نیست، بلکه کمک به کشف خود است.
یادگیری در شرق از طریق عمل انجام می شود.
احساس حرکتی در تمرین (در مقایسه با تعقیب فکری سوالات) منجر به پاسخی می شود که جسم به صورت فیزیکی آن را درک می کند. یک سنسی می تواند به معنای واقعی کلمه شما را به تمرین یک روش برای ساعت ها مشغول کند، قبل از اینکه در نهایت آن را دریافت کنید.
به همین دلیل سطح فنی در شرق بسیار زیاد است.
در نهایت، بیایید درباره پول با هم صحبت کنیم.
در شرق یک باشگاه مانند یک شرکت اداره نمی شود، چرا؟ دلیل آن این است که هنرهای رزمی بخشی از هویت فرهنگی آنهاست و یک فلسفه زندگی می باشد.
اما در غرب، بسیاری از مردم کاراته را مانند هر سرویس و یا محصولی دیگر عرضه می کنند. آنها هنرجویان خود را مشتری های خود می دانند. آنها چشم اندازی را به بازدید کنندگان باشگاه نشان می دهند. آنها خود را مدیر شرکت می نامند. همچنین آنها کمربند را تحویل نمی دهند بلکه آن را می فروشند. آنها قراردادهای اجرایی دارند.
اما در شرق این مفهوم عجیب است، به همین دلیل است که سنسی یک کار جانبی دارد (به عنوان مثال راننده تاکسی، آشپز و یا معلم است) زیرا ایده کسب درآمد از تخصص خود در کاراته را غیر قابل تصور می دانند. از نظر آنها این یک راه زندگی است نه یک کسب و کار.
بنابراین
شما مشغول یادگیری کاراته شرقی هستید یا غربی؟
به نظر من ترکیبی از این دو بهترین گذینه است.
در اینجا به شما می گویم که چگونه؟
- تنظیم اهداف بر اساس کاری که انجام می دهید به جای دستیابی به آن. برای مثال: من می خواهم مهارت کاراته خود را در یک مبارزه با MMA امتحان کنم ("نه، من می خواهم یک مبارزه MMA را ببرم"). این به شما این امکان را می دهد که انگیزه خود را حفظ کنید، اهداف جاه طلبانه داشته باشید و از سفر خود لذت ببرید.
- به صورت عمیق تمرین کنید، این به شما این امکان را می هد تا تکنیک ها، الگوهای حرکت و روش های آموزشی را که به تناسب شما برای یک فرد مناسب است کشف کنید.
- همیشه اهداف را پیش از سود اولویت بندی کنید. خوب است که پول بپردازید، سنسی شما نیز به غذا نیاز دارد. اما این کار را به درستی انجام دهید.
