بسیار آسان و تا حدی انتزاعی است که "همیشه شخصی بهتر از شما وجود دارد". اما واقعیت حتی سخت تر است. پس از تمامی تجربه هایی که کسب کردید، تمامی تمرینات، تمامی 3 بار در هفته هایی که به باشگاه رفته اید باز هم "خوب" نیستید. احتمالا برای شما هنرهای رزمی فقط یک سرگرمی است. با یک مبارز حرفه ای و یا یک قهرمان هنرهای رزمی مبارزه کنید تا متوجه شوید که فاصله "خوب" شما تا "خوب" او که ناشی ای یک عمر تمرین، یادگیری و تسلط می باشد چقدر زیاد است.
بله، شما باید از قدرت حریف تان بر علیه خود استفاده کنید. وقتی که دو مبارز به یک اندازه آموزش دیده باشند و دارای قدرت، اندازه و استقامت یکسانی باشد چه می شود؟ برای بهتر شدن به ترکیبی از استقامت، قدرت و تکنیک نیاز خواهد بود. برای انجام تکنیک خود به نیرو نیاز دارید و برای ادامه مبارزه به استقامت بیشتر نیاز خواهید داشت.
آیا تنها شکل تمرینات شما همان کلاس های هنرهای رزمی است که می روید؟ این کافی نیست. شما باید خارج از آن کار کنید و تمرینات هوازی و قدرتی را نیز علاوه بر تمرینات رزمی انجام می دهید. در غیر اینصورت مطمئن باشید که فرم خوبی نخواهید داشت.
آیا تاکنون قانون 10000 ساعت را شنیده اید؟ این قانون می گوید برای اینکه در چیزی متخصص باشید باید آن را 10000 ساعت تمرین کنید. چقدر وقت را در باشگاه می گذارنید؟ 4 تا 5 ساعت در هفته؟ با یک حساب سر انگشتی خواهید فهمید که تاکنون چقدر زمان را صرف یادگیری هنرهای رزمی کرده اید. اگر نمی توانید وقت های آزاد خود را به هنرهای رزمی اختصاص دهید و ساعات طولانی تری را در باشگاه بگذرانید باید قبول کنید که هرگز به عنوان یک ورزشکار حرفه ای شناخته نخواهید شد.
کاراته ، فرم ها و حریف تمرینی. اگر می خواهید یک فایتر خوب شوید هیچ چیز به اندازه تمرینات مبارزه ای نمی توانند به شما کمک کنند. شما باید هر بار که حداقل به مدت دو ساعت تمرین می کنید نیم ساعت را به مبارزه اختصاص دهید. شما بدون بکار گیری تکنیک های یاد گرفته شده در تمرینات مبارزه ای هرگز نخواهید توانست یک فایتر حرفه ای شوید.
آیا با حقایق گفته شده مخالف هستید؟ آیا واقعا برای شما صدق می کنند؟ نظر شما چیست؟
