با روند اخیر محبوبیت MMA، بطور مداوم از خود می پرسم که چرا چنین ورزش خطرناکی بوجود آمده است؟ هرچند MMA خطرناک است اما آنطور بد نیست که فکر می کنید. می توان گفت بوکس هم از نظر خطرناکی دست کمی از MMA ندارد زیرا از طریق ضربه های تکراری به سر ممکن است اتفاقات ناگواری پیش بیاید. هنگامی که اسم مبارزه و تماس در ورزش می آید همیشه احتمال آسیب دیدگی وجود دارد. من نمی خواهم که به شما ایمنی در ورزش های رزمی را یاد بدهم چون ممکن است از جنبه دیگری ضربه بخورید.
بدترین کاری که در ورزش های رزمی می توانید انجام دهید این است که قبل از اینکه بتوانید از خودتان دفاع کنید شروع به مبارزه با تماس کامل بکنید. این شبیه به آن است که چگونه به بچه های جوان آموزش داده شود در فوتبال چگونه درست رفتار کنند قبل از آنکه ارتقا پیدا کنند. همچنین سلامت مغز چیزی است که نباید آن را بی ارزش بدانید.
وقتی که به آن فکر می کنید تنها دلیلی که مبارزان دستکش های پلاستیکی را در دست دارند محافظت از دست ها و خودشان در برابر حریف است. با این حال، دستکش های سنگین تر به مبارزان این امکان را می دهد که آسیب بیشتری به حریف خود وارد کنند. زمانی که UFC برای اولین بار در سال 1993 افتتاح شد مبارزان هیچگونه حفاظی برای دست هایشان نداشتند، این به آن معنا بود که هنگام مبارزه باید سعی می کردید هنگام مشت زدن مراقب باشید تا دست هایتان نشکند. درحالیکه در بوکس مبارزان دستکش هایشان باید حداقل 226 گرم باشد. به همین دلیل است که من معتقدم که خطرناک بودن بوکس در دراز مدت بسیار بیشتر از MMA است. دلیل اصلی این امر تکرار ضرباتی است که بطور مرتب می توانید به قسمتی از بدن حریف بزنید. اما در MMA اگر یک مبارز بدون دفاع شده و حریفش بطور متوالی به او ضربه بزند داور فورا مبارزه را قطع می کند و مانع از ادامه آن می شود.
بسیاری از محققان با این تحلیل موافق اند که مهمتر از دستکش های بوکس، خطر ابتلا به سکته مغزی از طریق ورزش های رزمی بالاتر می رود. با پیشرفت تکنولوژی و علم مغز در چند دهه گذشته توانسته ایم خطرات ناشی از برخورد را در ورزش ها درک کنیم. هنگامیکه سرتان بدون محافظ رها می شود مغزتان در معرض آسیب های بیشتر نسبت به گذشته قرار خواهد گرفت.
محققان اطلاعات پزشکی پس از مبارزه در 1181 مبارزه MMA و 550 مبارزه بوکس را در سال های 2003 تا 2013 در ادمونتون کانادا کانادا مورد مطالعه قرار دادند. 59 درصد از مبارزان MMA و 49 درصد از بوکسورها در طول حادثه آسیب دیده اند. با این حال 1/7 درصد از بوکسورها آسیب دیدگی های شدیده داشته اند. این آمار برای مبارزان MMA 2/4 درصد می باشد. علاوه براین، بوکسورها نسبت به مبارزان MMA احتمال بیشتری داشتند تا به دلیل مشکلات پزشکی از ادامه کار در هنرهای رزمی دست بردارند.
این بدان معنی است که احتمال دارد در یک مسابقه MMA آسیب ببینید، در عین حال این احتمال در بوکس بیشتر است. قبلا در مورد خطرات بوکس صحبت کردیم، توانایی زدن ضربات متعدد به سر چیزی نیست که به راحتی بتوان از آن چشم پوشید. به همین دلیل است که من بطور مداوم سعی می کنم جنگجویان را در مورد اهمیت ترومای سر باخبر کنم.
رقابت و تمرین در بوکس خیلی خطرناک است، زیرا همه عوامل خطری که در بالا به آن ها اشاره کردیم در آن وجود دارد، با این حال احتمال دارد که شما در MMA آسیب بیشتری داشته باشید زیرا در آن روش های زیادی برای زخمی شدن وجود دارد.
بوکس ساده است، شما با دست های خود ضربه می زنید و سعی می کنید از دست هایتان برای مقابله با برخورد ضربات حریف به شما استفاده کنید. به دلیل سبک های آموزشی اجرا شده و نحوه تعهد شما در رقابت ها، بوکس خیلی خطرناک است. بسیاری از بوکسورها قبل از یک مسابقه قهرمانی بیش از 120 بار مبارزه تمرینی انجام داده اند. این بدان معنی است که 120 بار و هر بار 3 دقیقه با یک حریف جدید مبارزه می کنید.
هدف از این مقاله این نبود که به سمت یادگیری یکی از این دو هنر رزمی بروید، هدف اصلی این بود که روش های آموزشی نا مناسب را که از طریق سال ها آموزش مربیان بی تجربه و نا آگاه انجام شده بود را رها کنید. شما باید از خطرات و عوامل خطر در بوکس و MMA آگاه باشید اما نباید از این کار بترسید. هر کسی می تواند بوکس و MMA را زیر نظر یک مربی با تجربه آموزش ببیند و در معرض خطرات ناشی از تمرین و یادگیری اشتباه قرار نگیرد.
من از آموزش و پیشرفت هر هنر رزمی بخصوص بوکس حمایت می کنم. اگر تاکنون هیچ هنر رزمی را کار نکرده اید پیشنهاد می کنم که در ابتدا در مورد هر کدام از آنها تحقیق کنید و با چند نفر با تجربه مشورت کنید تا بفهمید کدام هنر رزمی با شرایط جسمی و روحی تان بیشتر سازگار است تا بتوانید در آن موفق شده و از مزایای بی شمار آن استفاده کنید.
