روزی که محمد علی کلی که نام قبلی او کاسیوس کلی بود تصمیم به یادگیری بوکس گرفت، جهان خود را برای یک قهرمان جدید آماده می کرد. او که یک جوان آفریقایی آمریکایی تبار بود برای انتقام از کسی که دوچرخه اش را دزدید و از آن به بعد در برابر زورگویی ها مقاومت کند شروع به یادگیری هنر رزمی بوکس کرد تا به یکی از بزرگترین افسانه های بوکس جهان تبدیل شود.
در ادامه این مقاله در فروشگاه اینترنتی ژیار آنلاین به برسی 4 دلیل خواهیم پرداخت که چرا بسیاری از افراد محمد علی کلی را به عنوان الهام بخش ترین رزمی کار در تمامی دوران ها می دانند.
محمد علی کلی در 18 سالگی در بین 100 بوکسور آماتور برتر قرار داشت. وی پیش از این دو قهرمانی در دستکش طلایی کسب کرده و همچنین در المپیک 1960 موفق به کسب مدال طلا شده بود. همچنین محمد علی در طول دوران حرفه ای خود چندین بار در مسابقات WBC، WBA World Heavyweight، NABF به قهرمانی رسیده است. او به دلیل مقاومت خود در سربازی و اعضام به ویتنام از عناوین خود سلب شده و به مدت 3 سال به حالت تعلیق درآمد. محمد علی کلی پس از آنکه مجوز بوکس خود را دوباره دریافت کرد Jerry Quarry را که دارنده عنوان قهرمانی بود شکست داده و حذف کرد.
کاسیوس کلی در اوایل دهه شصت به شدت درگیر دین اسلام شد و به عنوان یک شهروند آفریقایی آمریکایی در برابر آنچه نا عدالتی در حقوق افراد بود دفاع کرد. این اتفاقات در زمانی رخ داد که جامعه دچار تنش زیادی ازجمله نژاد پرستی بود. وابستگی او باعث شد که کلی دین خود را تغییر داده و مسلمان شود و نام خود را هم به محمد علی تغییر داد. او در ادامه برای اهداف خود می جنگید که چند سال بعد به مخالفت از جنگ ویتنام تغییر پیدا کرد. متاسفانه به همین دلیل او به 5 سال زندان،3 سال محرومیت از بوکس و 10 هزار دلار جریمه محکوم شد.
محمد علی کلی در دوران حرفه ای خود هرگز از مطبوعات دور نمی شد و اعتقادات خود را آزادانه و بدون هیچ ترسی ابراز می کرد. اگرچه او بهای این کار را با زندان رفتن و ابطال مجوز بوکسش پرداخت اما اعتقاد داشت که ارزشش را دارد که بر اعتقادات خود پایبند باشد. در آن زمان، علی شجاعت فوق العاده ای از خود نشان داده و بر کسانی که مورد ظلم واقع می شدند تاثیر خوبی گذاشت. وی به آنها امید و نیرویی داد که برای دفاع از حقوق خود به آن نیاز داشتند و اثبات کرد که هر کاری امکان پذیر است.
همه در مورد اینکه علی بزرگتر از خیلی چیزها بود صحبت می کنند. او در ابتدای شروع به کار خود در بوکس مورد تمسخر و طعنه های مداوم قرار می گرفت، بطوریکه به او لقب “The Louisville Lip” دادند. اگرچه او این لقب را بدست آورد اما به دلیل روابط دوستانه خود با بچه ها شناخته شده بود. او هرگز از سرگمی آنها دریغ نمی کرد و کل درآمد حاصله از جلسات آموزش عمومی خود را صرف آنها می کرد.
پس از مدتی کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل در آن زمان محمد علی را به عنوان سفیر سازمان ملل در جهان معرفی کرد تا توجه مردم را به صلح و آرامش جلب کند. بسیاری از مردم محمد علی را به عنوان قهرمان خود می دیدند، مرد خوبی که به دلیل اعتقادات خود به کشورش خیانت کرده بود: آزادی و برابری؛ آنچه آمریکا ظاهراً برای آن ایستاده بود.
حتی پس از تشخیص بیماری پارکینسون و بستری شدن در بیمارستان او به اطلاع رسانی در مورد این بیماری ادامه داد و تاثیر مثبتی برای جمع آوری پول برای کمک به درمان این بیماری کرد.
بعد از گذشت 70 ماه خانه نشینی، علی با وجود اینکه ادعا می شد دیگر بزرگترین نیست به رینگ مبارزه برگشت. او با حذف Jerry Quarry در راند سوم ثابت کرد که منتقدینش ارزیابی درستی از او نداشته اند. علی در مبارزه ای که با عنوان "مبارزه قرن" شناخته می شد با جو فرزیر مبارزه کرد، اگرچه او در این مبارزه باخت، اما در 10 مبارزه بعدی خود به پیروزی رسید. محمد علی در سال 1975 بار دیگر با فرزیر در رینگ دیدار می کند و سرانجام او را شکست می دهد.
علی رغم مشکلات فوق العاده ای که محمد علی کلی در حرفه خود با آن روبرو بود از تمرین کردن غافل نشده و مصمم بود تا ثابت کند که او هنوز هم بزرگترین است. هرگز افسانه بوکس آن تاثیری را نداشته که محمد علی کلی داشته است. با تلاش های شجاعانه خود در داخل و خارج از رینگ، اشتیاق بی بدیل او برای جنگ برای برابری، وضعیت علی را به عنوان یک قهرمان برای همیشه در تاریخ ثبت کرد.
