نگاهی به سلاح نانچیکو

نانچیکو نیز همچون دیگر سلاح ها و هنرهای رزمی اوکیناوا با لایه ای از افسانه ها احاطه شده است. عده ای بر این باورند که از نانچیکو به عنوان ابزاری برای کشاورزی استفاده می کردند که جهت ضربه زدن به برنج، لوبیا و غیره برای جدا کردن قسمت خوردنی آن بکار می رفت.

البته در مقابل عده ای نیز هستند که مخالف این نظریه می باشند و می گویند نانچیکو به عنوان ابزاری برای خرمن کوبی مفید نمی باشد، چراکه کشاورز مجبور است در حالتی که روی زانوهایش ایستاده با آن کار کند. کسی که از این ابزار استفاده می کند تمایل دارد تا برای ممانعت از ضربه خوردن به عقب متمایل شود.

 ممکن است همانطور که تعداد زیادی از سلاح های جزیره اوکیناوه به صورت چندگانه استفاده شده اند ممکن است که تعدادی نیز با تاثیر از ابزار کشاورزی یا صیادی درست شده باشند. ولی باید بدانید که این باور که کوبودوی اوکیناوایی به وسیله کشاورزهایی که ابزار کاری خود را به شکل سلاح تغییر شکل داده اند هیچ مبنای تاریخی ندارد. اما درباره نانچیکو می توان به طور قطع گفت که ابتدایی ترین شکل این سلاح به زمانی پیش تر از اینکه در اوکیناوا استفاده شود در چین بکار گرفته می شد. البته نانچیکوهای اولیه نسبت به نانچیکوهای امروزی که می بینید بزرگتر بودند و از آنها برای نگهداری چوب ها به هم به جای استفاده از طناب یا زنجیر استفاده می شد.

 

همانطور که می دانید نانچیکو از دو چوب که اندازه ای حدود 30 سانتی متر دارند درست شده است. در شکل سنتی این سلاح از چوب های سختی مثل بلوت ساخته می شد. البته برای اینکه این چوب ها سخت تر از آن چیزی که هستند بشوند آنها را مدتی در گل فرو می کردند و پس از خشک شدن آنها را با روغن آغشته و در نهایت با طنابی که از موی اسب درست شده است آن دو را به هم وصل کرده اند.
این فرآیند باعث استحکام نانچاکو خواهد شد و آن را به سلاحی کشنده تبدیل خواهد کرد. امروزه نانچاکو ها را از موادی مانند چوب، پلاستیک و یا فایبرگلاس می سازند. موی اسب نیز جای خود را به طناب و زنجیر عوض کرده است.
در تمرینات کوبودو، نانچیکو را سلاحی مشکل می دانند. نانچیکو از مزایای طولی چوب (Bo)، سختی فلز سای (Sai) تیزی سلاح کاما (Kama)  برخوردار نمی باشد. رفتار نانچیکو غیر قابل پیش بینی می باشد چراکه اشیایی که به آنها ضربه می زند به نقطه ای پرت می کند و در صورت برخورد به شخص باعث می شود که خود نیز به عقب یعنی به سمت کاربر برگردد و منجر به آسیب او شود. البته این آسیب را می توان با گرفتن نانچیکو از انتهای آن بجای قسمت های وسطی کاهش داد. شهرت امروزه نانچیکو را می توان مدیون فیلم های بروس لی دانست که در دهه 70 میلادی درست شده اند.
ولی گفته های بالا به معنی آن نمی باشد که اگر نانچیکو را به طرز درست نیز استفاده کنیم سلاحی عملی نیست. در استفاده عملی از این سلاح توسط یک فرد مجرب، بیشتر تکنیک ها کوتاه و کنترل شده می باشند و به صورت محافظه کارانه از آن استفاده می شود. علی رغم اینکه ضربات نانچیکو قابل پیش بینی نیستند ولی این مزیت را دارند که از زوایای مختلف به سمت حریف روانه شوند. از دیگر کاربردهای سلاح نانچاکو می توان به استفاده از آن برای قفل کردن بازو یا گلوی حریف استفاده کرد. تکنیک های چرخاندن و تلنگر زدنی که در فیلم های سینمایی دیده اید فقط جنبه نمایشی دارند. هیچ شخص عاقلی این سلاح را بین پاها یا در پشت گردن خود نمی چرخواند در حالی که حریفش قصد کشتن او را دارد.

 

ولی عده ای از اساتید انجام این حرکات نمایشی را قبول داشته و می گویند از این حرکات می توان برای پرت کردن حواس حریف استفاده کرد. از دید بسیاری از اساتید، نانچیکو یک اسباب بازی در هنر کوبودوی جزیره اوکیناوا می باشد. تاکنون هیچ کاتای سنتی نتوانسته برای آن باقی بماند و بیشتر روش های عملی آن به صورت شفاهی انتقال داده شده اند و کاملا مشخص است که استفاده از این سلاح هرگز به سطح پیچیدگی سلاح هایی مانند Bo یا Yasai نمی رسد.