در این مقاله قصد داریم به برسی 6 مشخصه بین دفاع شخصی که تقریبا آن را با هر آموزش دیگری متمایز کرده است بپردازیم.
دفاع شخصی استراری، بسیار نادر، پیچیده و متنوع است. نادر به این معنی است که تجربه بسیار محدودی در مورد نحوه برخورد با چنین رویدادی وجود دارد. نادر بودن برابر با کمبود تجربه و همچنین کمبود اطلاعات قابل اعتماد می باشد. هنگامی که تجربه کمی وجود دارد افراد باید در مورد اینکه کدام راه حل درست است حدس بزنند. همچنین در این زمینه دانش بسیار کمی وجود دارد.
افراد تحت آدرنالین چیزهای کمی به یاد می آورند. همچنین بی نظمی در جمع آوری اطلاعات اغلب نتیجه نادرست یا گمراه کننده ای در بر خواهد داشت. کیفیت اطلاعات جمع آوری شده نیز مورد بحث است. فیلم های آموزشی در حالی مفید هستند که بتوانید آموزش های آنها را نیز شخصا انجام داده و لمس کنید، وگرنه تماشا کردن یک مبارزه MMA حرفه ای کاری ندارد.
در یک سیستم بسته عوامل شناخته شده وجود دارد و پاسخ های درست یا غلط بر اساس این عوامل هستند. مهندسی یک سیستم بسته است. یک پل ساخته شده با روشی خاص از مواد خاص، اندازه خاص و بر روی نوع خاصی از زمین ساخته می شود و با اندازه گیری و برآوردهای مهندسی می توانید از اتمام صحیح کار اطمینان حاصل کنید.
اما خشونت یک سیستم باز است، حریف پیچیده است. اندازه می تواند یک مقدار شناخته شده باشد، اما تراکم استخوان و عضلات، تجربه خشونت و میزان تحمل درد نا شناخته هستند. آیا پس از اینکه احساس کردید استخوان تان شکسته است باز به مبارزه خود ادامه می دهید؟ آیا دیدن غیر منتظره خون شما را از ادامه کار وا می دارد؟ اینها چیزهایی هستند که نمی توان پاسخ قاطعی برای آنها پیدا کرد مگر اینکه در آن شرایط قرار بگیرید.
یکی از نشانه های دیگر سیستم یکپارچه این است که روش های زیادی برای درست بودن و راه های بسیاری برای اشتباه وجود دارد. اگر فردی مورد حمله قرار گرفته و فریاد می زند و باعث جلب توجه اطرافیان شده و فرد مهاجم فرار می کند این یک پیروزی است. اما در مقابل اگر کسی به فریاد شخص توجهی نکند و تهدید فرد مهاجم باقی بماند پیروزی نیست. اگر در کوچه ای بن بست در مقابل یک مهاجم گیر افتاده و راه فراری ندارید این پیروزی نیست. همچنین نتایجی وجود دارند که شما را به صورت موقت پیروز نگه می دارند.
هیچوقت از یک مهندس نخواهید که برای شما پل بسازد مگر اینکه تمامی آموزش ها را پشت سر گذاشته باشد. هیچ مهندس کار بلدی بطور ناگهانی شروع به ساخت پلی که اندازه و مواد و همچنین منابع آن ناشناخته است نمی کند. محیط طبیعی وضعیت دفاع شخصی پر از غافلگیر شدن ها و ترس در یک پیچیده بوده که به سرعت در حال تغییر است. در دفاع شخصی مخاطرات بسیار بوده و حاشیه خطا بسیار باریک است. هر شخص باید با توجه به آنچه که در آن لحظه درک می کند رفتار کند. هیچ وقت نمی توانید به طور قطع بگویید که یک شخص با چه مهارت هایی حتما پیروز می شود. ممکن است که یک شخص پس از کلاس اول، یا سال بعد از آموزش و یا هیچ وقت مورد حمله قرار نگیرد.
جامعه خشونت را دوست ندارد، حتی زمانی که موجه و کاملا ضروری است مکانیزم هایی برای جلوگیری از عملکرد تکراری وارد بازی می شوند. در صورتی که به کسی آسیب برسد ممکن است که اقدامات قانونی و رسمی صورت بگیرد. تحقیقات زیادی برای اینکه این عمل شما توجیه پذیر بوده است یا نه صورت می گیرد. حتی زمانی که پلیس رضایت شما را برآورده می کند همیشه امکان دعوی مدنی وجود دارد.
افرادی که در اطراف تان هستند واکنش نشان خواهند داد، بعضی ها به شما می گویند آنچه که انجام داده اید اشتباه بوده (حتی اگر اینچنین نباشد) لازم نیست که همه را قانع کنید، اگر حق با شما نباشد مجازات می شوید و اگر حق با شما باشد نجات خواهید یافت.
این موضوع تفاوت اصلی بین دفاع از خود و هنرهای رزمی است. هر دانش آموز متفاوت است، همه آنها مغز و بدن متفاوتی دارند. آنها برای انواع مختلف جرم مورد هدف قرار می گیرند. هر شخص دارای منابع مختلفی از جمله منابع ذهنی، فیزیکی و احساسی می باشد. آنها محدودیت های مختلفی دارند، خطوطی که نباید از آن عبور کنند. بعضی از آنها بسیار متکبر هستند و برخی دیگر هرگز نمی توانند انگشت شان را در چشم شخصی دیگر فرو کنند. یکی از تفاوت های بارز بین مبارزات در هنرهای رزمی و دنیای واقعی این است که حرکات هنرهای رزمی قابل پیش بینی و محدود هستند و همچنین قوانینی صفت و سخت برای جلوگیری از آسیب دیدگی شدید رزمی کار وجود دارند. اما در دنیای واقعی شخص می تواند از هر ابزار و هر روشی برای غلبه بر شخص مقابل استفاده کند و بیشتر موارد اخلاقی را زیر پا بگذارد.
