کاراته یک هنر رزمی ژاپنی که پیشینه به حدود 5 هزار سال پیش برمی گردد. معنای واژه کاراته "مبارزه با دستان خالی" می باشد. یکی از موسسان و اساتید اولیه کاراته "هاراما" می باشد که حدود 500 سال قبل از میلاد زندگی می کرده است. هراما که خود یک پیشوای مذهبی بودایی بود به تنهایی از هند به سمت چین راه افتاده و چندین هزار کیلومتر فاصله را که دارای موانع طبیعی و مشکلات زیادی بود طی کرد. او پس از رسیدن به چین به سمت معبد شائولین رفته و در آنجا اقامت کرد. هراما بر روی تمرینات انضباتی و همچنین داشتن پرهیزکاری تاکید بسیار شدیدی داشت. او پس از 9 سال سختی که کشید توانست در نهایت 18 حرکت تمرینی کاراته را که پایه تکنیک های کاراته امروزی نیز می باشند ابداع کند.
• سبک های کنترلی کاراته
• سبک های غیر کنترلی کاراته
• سبک های رینگی کاراته
سبک شوتوکان کاراته: بئیان گذار سبک شوتوکان شخصی به نام فوناکوشی بود. او در این سبک توجه ویژه ای به نیرو و سرعت آن و همچنین مرکز ثقل نیرو داشت.
سبک شیتوریو: بنیاین گذار سبک شیتوریو شخصی به نام کنوا مابونی بود. سبک شیتوریو از دو سیستم ناهاته و شوریته تشکیل شده است.
سبک کیوکوشین: بنیان گذار سبک کیوکوشین شخصی به نام اویاما بود. او توانست این سبک را با استفاده از تجربیات خود و عناصر مختلف دیگر سبک ها ابداع کند. در کیوکوشین تاکید خاصی بر روی قدرت فیزیکی شده است.
سبک جوکای کاراته: سبک جوکای کاراته را می توان ترکیبی از سه ورزش جودو، کاراته و بوکس دانست.
سبک دای دوجو: بنیان گذار سبک دای دوجوکو شخصی به نام ازوما بود که به او لقب " تانک " داده بودند. این سبک کاراته از ترکیب ورزش های کاراته، جودو، بوکس و فول کنتاکت تشکیل شده است.
سبک کودو: کسی که این سبک را اختراع کرد شخصی به نام " تاکاشی ازوما " بود. او توانست سبک کودو را از ترکیب رشته هایی مانند دفاع شخصی، کاراته، جودو، موی تای، بوکس، جوجیتس.، سامبو، کشتی و آیکیدو به وجود بیاورد.
سبک وادوریو: بنیان گذار این سبک شخصی به نام هیرونوری بود. وادوریو به معنای راه و روشی صلح جویانه می باشد.
سبک گوجوریو: بنیان گذار سبک گوجوریو شخصی به نام میاکی چوجون بود. گوجوروی سفت و نرم که در اوکیناوا بوجود آمد به سیستم ناهاته در کاراته تعلق دارد.
سبک بودو: سبک بودو ترکیبی از سبک هایی همچون کندو، آیکیدو، جودو و تیر اندازی می باشد.
