قدمت کاراته به صدها سال پیش برمی گردد و هنوز نیز بنا به دلایل خوبی این روند ادامه دارد. برای اولین بار در جزیره بازرگانی اوکیناوا کلمه کاراته برای توصیف یک سبک دفاع از خود بدون سلاح بکار رفت.
کاراته به معنی دسته خالی می باشد (کارا به معنی خالی و ته به معنی دست) و هرچند که در طول سال ها تکامل یافته است و حتی در آن زمان بعضی اوقات این سبک با سلاح انجام می شده.
در ادامه این مقاله قصد داریم به معرفی 4 سبک اصلی کاراته که در پایین آمده اند بپردازیم و شرح مختصری در مورد هر کدام از آنها بنویسیم
1- وادوریو (Wado-ryu)
2- گوجوریو (Goju-ryu)
3- شیتوریو (Shito-ryu)
4- شوتوکان (Shotokan)
این سبک که نسبتا جدید است در سال 1939 توسط هینوری اوتسوکا (Hienori Otsuka) ساخته شد. وادوریو به شدت تحت تاثیر گیچین فوناکوشی (Gichin Funakoshi)، جوجیتسو و تکنیک های سنتی کاراته اوکیناوا قرار دارد. وادوریو که به معنای "روش هماهنگی" ترجمه می شود حرکات اساسی مرتبط با جوجیتسو را توصیف می کند و به اینکه قادر به جلوگیری از حملات می باشد تمرکز می کند. تکنیک های متحرک فرار بر استفاده از نیروی کمتر تمرکز کرده و از ایجاد برخورد جدی جلوگیری می کند. به همین بسیاری را ترغیب می کند تا وادوریو را به عنوان یک رشته معنوی توصیف کنند نه یک رشته رزمی.
استفاده از Taisabaki (تغییر بدن یا مدیریت بدن) به حداقل رساندن حمله حریف کمک می کند. همچنین Wado-ryu از موضع کوتاهتری نسبت به آنچه در سبک های دیگر مشاهده می کنید استفاده می کند.
گوجوریو در سال 1930 توسط Chojun Miyagi تاسیس شده و اینک به یکی از سبک های پرطرفدار کاراته تبدیل شده است. Miyagi تصمیم گرفت که یک مدرسه جدید افتتاح کند تا بیشتر بر روی تکنیک های سخت تر تمرکز کند. درنتیجه، او تصمیم گرفت نام هنر جدید خود را Goju-ryu Karate (به معنی سخت و نرم) بگذارد زیرا این سنت الهام گرفته از مقدمات Kempo سنتی چینی است. این سبک تکنیک های مسدود کردن دایره را اجرا می کند که با حملات ضد حمله قدرتمند ترکیب شده اند.
میاگی شاگرد سنسی افسانه ای Kanryo Higaonna بود که به خاطر معرفی 8 شکل خاص است که از هنرهای رزمی چینی در کاراته معروف بود.
نام سبک شیتو ریو از دو استاد Kenwa Mabuni گرفته شده است. Ankō Itosu استاد مشهور کاراته شوریته (Shuri-te) و Kanryō Higaonna استاد معروف ناهاته (Naha-te) بودند. این سبک در سال 1928 بوجود آمده و تخمین زده می شود که حدود 50 کاتا دارد. تکنیک های اصلی این سبک بیشتر بر روی قدرت ضربات سنگین که یکی از مکاتب تهاجمی فکری کاراته است تمرکز دارند.
شوتوکان احتمالاً یکی از سبکهای اصلی کاراته است که امروزه شاهد آن هستیم. این سبک توسط گیچین فوناکوشی (Gichin Funakoshi) ابداع شد که پایه و اساس کاراته مدرن به حساب می آید. به همین دلیل فوناکوشی اغلب به عنوان یکی از اساتید بنیانگذار کاراته مدرن شناخته می شود. او که در سال 1868 در زادگاه کاراته یعنی اوکیناوا به دنیا آمد با یکی از اساتید محترم کاراته آن زمان یعنی یاسوتسون آزوتو (Yasutsune Azato) شروع یادگیری کرد.
نام شوتوکان توسط خود فوناکوشی ساخته شد که در آن از نام قلم خود که در جوانی با آن اشعاری را می نوشت تقلید کرد. این سبک از تکنیک های خطی و مواضع گسترده استفاده می کند و تعادل و قدرت بیشتری را برای مبارز به ارمغان می آورد. این سبک برای ارائه حملات سریع و قدرتمند طراحی شده است و در عین حال از دفاع قوی نیز برخوردار است.
به نظر شما کدامیک از سبک های کاراته بهتر است؟
نظر خود را در پایین همین پست بنویسید.
