معمولا وقتی که از بچه های خواسته می شود که با همسالانشان مبارزه کنند گریه یا وحشت کرده و از کلاس های رزمی فرار می کنند. دلیل این کار این است که آنها تجربه کمی داشته و روحیه شان لطیف است. این یکی از مشکلاتی است که هر مربی در هنگام کار با بچه ها آن را تجربه خواهد کرد. این مشکل شاید عادی بنظر برسد ولی طرز برخورد مربی و رفتار او با شاگردش بسیار مهم است.
همانطور که گفتیم بچه ها تجربه ای در مبارزه کردن ندارند و مثل یک کاغذ سفید بوده که آماده طراحی بر روی آن است. بدلیل اینکه بچه های آمادگی ذهنی درستی در این مورد ندارند به حالت ترس و اضطراب دچار شده و این حالت در بعضی از شرایط می تواند بسیار شدید باشد.
دلایل متعددی وجود دارند که نشان می دهند چرا شاگردتان از مبارزه کردن می ترسد، شاید یکی از آنها نداشتن تجربه در مبارزه باشد یا اینکه آنها تصویری ذهنی از دعوا کردن داشته باشند و فکر کنند که مانند همان زد و خوردهایی است که در فیلم ها دیده اند و یا اینکه توسط والدین شان تنبیه فیزیکی شده اند. اغلب اوقات گذینه دوم بیشتر است، تنبیه های نادرست فیزیکی که پدر و ماادر بچه های بر آنها تحمیل می کنند موجب می شود که تصور آنها از مبارزه یک دعوا باشد و دعوا برای آنها نشان دهنده یک فضای دلهره آور همراه با گریه های طولانی، بی توجهی والدین و اغلب احساس درد در ناحیه ای که آسیب دیده می باشد. به طور طبیعی آنها هیچ وقت دوست ندارند دوباره در چنین شرایطی قرار بگیرند به همین جهت از مبارزه کردن می ترسند.
به تدریج که سن شاگرد بالا می رود او می تواند بین مبارزه در باشگاه و دعواهای خیابانی تمایز بگذارد. ازجمله عوامل دیگری که زمینه ساز و محرک ترس می باشند می توان به نکاتی همچون آسیب دیدگی، برخورد ضربات سنگین، باخت و آسیب روحی را نام برد. اکثر آنها از اینکه در مبارزه از حریف شان شکست بخورند می ترسند یا اینکه از آسیب دیدگی ها، شکستگی ها و دردها و کوفتگی ها می ترسند و یا اینکه در زمان مبارزه عملکرد خوبی را از خود نشان ندهند.
هنگامیکه شاگردتان از مبارزه کردن خودداری می کند به هیچ عنوان شما نباید او را وادار به انجام این کار کنید و یا اینکه با کلمات منفی او را تنبیه کنید. بطور کلی نباید رفتارتان سرد و زننده باشد. همچنین نباید کاری کنید که او تحقیر شده و دست هایش را محکم گرفته و به زمین مبارزه بیاورید. در صورتی که رفتارتان به گونه ای سرد و زننده باشد که شاگردتان احساس طرد شدن، دلخوری و خشم همراه باشد به احتمال زیاد او برای همیشه باشگاه را ترک خواهد کرد و یا ترسی که او از مبارزه کردن دارد چندین برابر خواهد شد.
شاید تصور اینکه شما مجبور شوید که مدت زمان زیادی را به توضح دادن شاگردان کم سن و سال تان در مورد مفهوم مبارزه کنید کمی خسته کننده به نظر برسد. اما اگر فکر کنید که ممکن است یکی از این بچه ها ممکن است تبدیل به یکی از نخبه های ورزشی شود راحت تر می توانید با آن کنار بیایید. قسمت خلوتی از کلاس را پیدا کرده و آنها را به آنجا فرابخوانید به آرامی و سادگی با آنها حرف بزنید، در هنگامیکه حرف می زنید اعتماد به نفس تان را حفظ کرده و به آنها منتقل کنید.
در مورد فواید مبارزه و همچنین تفاوت مبارزه با دعواهای خیابانی با آنها صحبت کنید. به آنها اطمینان بدهید که در همان ابتدای کار ضربات به شدت سنگین را دریافت نخواهند کرد. همچنین در مورد برد و باخت و مفهوم آنها صحبت کنید، به آنها بگویید که هر شکست می تواند پله ای باشد برای رسیدن به هدف خود و در صورتی که در یک مبارزه ببازید چیزی از توانایی های شما کم نخواهد کرد.
به شاگردان خود بفهمانید شخصی که در مقابل آنها قرار گرفته است مانند یک اژدهای خطرناک نیست. برای آنها شرح دهید که یک مرتبه نمی توان مبارزه را یاد گرفت و همه افراد کار خود را از نقطه ای صفر شروع می کنند. آنها هیچوقت تا زمانیکه مهارت های لازم را بدست نیاورده اند وارد مسابقات مهم نخواهند شد و خطری سلامتی آنها را تهدید نمی کند. حتی شما می توانید تا زمانیکه آنها مهارت های ضروری را بدست نیاورده اند استفاده از تجهیزات محافظتی را برایشان الزامی کنید تا اطمینان حاصل کنید که آسیب چندانی نخواهند دید.
