کراو ماگا و آیکیدو دو هنر رزمی مدرن بوده و گزینه های محبوبی برای آموزش دفاع شخصی هستند. کراوماگا در سال های 1930 تا 1940 به عنوان یک سیستم مبارزه ای جدید ساخته شد. آیکیدو نیز یک هنر رزمی ژاپنی است که توسط یوشیبا به عنوان روشی که فلسفه بودایی خود را با تکنیک های غیر لاتین از مجموعه ای از هنرهای مبارزه ای ژاپنی یکپارچه کرد.
این هنر رزمی بطور خاص طراحی شده بود تا سریعا به یک گروه بزرگ از کارکنان آموزش داده شد. به همین دلیل، اکثر تکنیک های کراو ماگا از یک مجموعه کوچک از جنبش ها به عنوان پایه و اساس خود استفاده می کنند. برای مثال، دفاع از ضربات پا نسبتا مشابه است، مگر اینکه مهاجم از مشت یا سلاح استفاده کند.
"موریهی اوشیبا" به دنبال راهی برای ترکیب باور خود و هماهنگی روحانی با تعاملات فیزیکی در قالب بهبود وضعیت دفاع از خود بود. ایده اصلی هر تکنیک آیکیدو این است که شما باید بطور موثر با نیروی حمله حریف خود سازگار شوید و آن را هدایت کنید. برای مثال، اگر یک مهاجم به سرتان ضربه بزند می توانید مشت او را بگیرید و از مسیر خود منحرف کنید.
کراو ماگا از حرکات بسیار مستقیم استفاده می کند که به متوقف کردن حملات حریف با ضد حمله متکی است. اما آیکیدو به طور گسترده بر روی حرکات دایره ای متمرکز شده است که جهت هدایت حمله حریف به شما اجازه می دهد که در کنار ضربات و گرفتن ها حرکت کنید. کراو ماگا طوری ساخته شده است که به سرعت یاد گرفته شود، بنابراین شامل مفاهیم ساده بوده و صرفا از تکنیک های فیزیکی استفاده می کند. اما آیکیدو بر روی جنبه های معنوی و فیزیکی مبارزه تمرکز دارد و تسلط یافتن بر تکنیک ها ممکن است که سال ها به طول بیانجامد.
کراو ماگا و آیکیدو هر دو بر استفاده از اهرم و موقعیت بدن تاکید دارند، بطوری که حتی اگر شما کوچکتر از حریف خود باشید مشکلی جدی به نظر نمی آید. اگر مهاجم به سرتان مشت بزند، آیکیدو و کراو ماگا شما را برای جلوگیری از برخورد آن آماده می کنند و از موقعیت های ممتد مهاجم به عنوان تکنیک های دفاعی و تهاجمی استفاده می کند.
