واژه جودو به معنای "راه و روش طبیعی" می باشد. در کل می توان گفت که جودو راه زیستن است. جودو از سیستم مبارزاتی دوره فئودالی کشور ژاپن به دیگر نقاط دنیا انتقال داده شده است. در مورد تاریخچه جودو می توان گفت که جودو در سال 1882 بوسیله "استاد جیگارو کانو" ابداع شد. این ورزش از هنرهای رزمی های همچون جوجیتسو نشات گرفته است.استاد کانو با هوش و پشت کار زیادی که داشت توانست بهترین فرم ها را از روش های مبارزات رزمی بنیان نهاده و آن را به دنیا معرفی کند. تعریف های متنوعی در مورد جودو وجود دارند ازجمله آن می توان به مواردی اشاره کرد:
• جودو ورزشی مفرح است
• جودو یک هنر رزمی است
• جودو یک سرگرمی است
• جودو یک نوع فعالیت گروهی است
• جودو یک برنامه متناسب و تعریفی از دفاع شخصی است
این ورزش در سال 1964 توانست به بازی های المپیک راه پیدا کند، پس از آن روز به روز محبوبیت آن افزایش یافت، بطوری که اکنون میلیون ها نفر در سراسر دنیا آن را انجام می دهند. افراد به دلایل متفاوتی به جودو روی می آورند، عده ای برای شرکت در رقابت های مختلف، عده ای برای سرگرمی و عده ای برای تناسب اندام و افزایش اعتماد به نفس، اما در کل بیشتر کسانی که به جودو روی می آورند آن را به دلیل مفرح و شاد بودنش انتخاب می کنند.
در بین همه ورزش های رزمی فقط جودو است که مجموعه ای از قوانین منظم و دقیق مسابقات و مراقبت های ایمنی را دارد. کسانی که می خواهند مهارت هایشان را به آزمایش بگذارند جودو این فرصت را ارائه می دهد که بتوانند فرصت هایی را در تمامی سطوح بدست آورند.
همچنین با قاطعیت می توان گفت که جودو بهترین ورزش برای شناخت تمرینات پرتابی می باشد. سن ایده آل برای پیوستن به کلاس های آموزشی جودو 16 سالگی می باشد. جودو دارای درجات مختلفی است که همانند اکثر هنرهای رزمی دیگر با کمربندهای رنگی مشخص می شود. دستیابی به کمربندهای بالاتر لازمه دانستن تمرینات خاص و ویژه ای است و بدون کسب مهارت های لازم از درجه ای به درجه بالاتر نخواهید رفت.
در کل می توان جوجیتسو را مادر جودو دانست یا بطور کامل تر حتی می توان گفت که جوجیتسو مادر همه ورزش های رزمی است. هنرهای رزمی همچون جودو، آیکیدو و کاراته از مشتقات جوجیتسو هستند که خود نیز در شرق رشد و پرورش یافته اند. عده زیادی این سوال را می پرسند که تفاوت جوجیتسو و جودو در چیست؟ تفاوت کلی جودو و جوجیتسو قدیم را در یک جمله بطور خلاصه می توان اینچنین ذکر کرد که عبارتست از : ترفیع یک هنر به اصل یا قاعده کلی . باید دانست که جوجیتسو راه دادن نیست بلکه راه دادن یکی از اصول آن است در جوجیتسو برای کسب پیروزی و غلبه بر حریف که در کل هدف نهایی است با ضربه زدن ، خفه کردن ، شکستن دست یا پا و یا فشار روی مفاصل و پرتاب کردن راه پیروزی را هموار می کردند ولی در جودو از فنون ضربه و ناکار کردن صرفنظر شده ودر کل در جودو اصل راه دادن ویا به اصطلاح نجابت موثر است .
همانطور که اشاره کردیم جودو یعنی طبیعی و راهی که طبیعی است این نیز یکی از اصول مهم جودو است در جودو همیشه می بایست که حالت طبیعی و آرام و خونسرد داشت و از اتخاذ حالات مصنوعی و کنترل بیش از حد اعضا و اندامها پرهیز نمود. مستحکم کردن و فشار آوردن بر روی عضلات برای حفظ تعادل انسان را خیلی زود خسته و درمانده می سازد در حالیکه با حفظ خونسردی و عکس العمل سریع و با صرف کردن کمتر انرژی می توان تعادل خویش را بخوبی حفظ نمود. کسانی که می خواهند جودو را اصولی یاد بگیرند باید بدانند که فقط با رعایت اصول یاد شده می توان در جودو پیشرفت نمایند .
