هنرهای رزمی به سطح بالایی از قدرت بدنی نیاز دارند، همچنین کسانی که آموزش را در پیش می گیرند باید از قدرت ذهنی زیادی نیز برخوردار باشند.
همه اینها به یک سؤال جالب منجر می شود - آیا شرکت در ورزش های رزمی باعث می شود مغز کنترل بهتری داشته باشد یا افرادی که این ویژگی های مغزی را دارند می توانند هنرهای رزمی را انتخاب کنند؟ این چیزی است که تیم ما در مورد آن تحقیق کرده و به نتایج جالبی نیز دست یافته است.
ما بطور خاص بر روی رزیابی کنترل ذهن تمرکز کرده ایم ، همانطور که تحقیقات قبلی نشان داده اند آگاهی ذهن و ورزش می توانند تاثیرات مفیدی بر دقت داشته باشند.
می توانید استدلال کنید که هنرهای رزمی ترکیبی یکی از فعالیت هایی هستند که بر روی دو جنبه مراقبه و ذهن آگاهی تمرکز می کنند.
در مطالعه ای که اخیرا منتشر شده است، ما 21 بزرگسال آماتور را که در رشته های رزمی (کاراته ، جودو ، تکواندو و غیره) فعالیت می کردند و همچنین 27 بزرگسال حرفه ای در ورزش را مورد بررسی قرار دادیم. این آزمون 3 نوع مختلف را ارزیابی می کند، هشدار (حفظ احساس هوشیاری)، جهت گیری (تغییر توجه) و اجرایی (در انتخاب پاسخ صحیح هنگامی که اطلاعات متناقض وجود دارد ، دخیل هستند). ما به خصوص به شبکه هشدار علاقه مند بودیم که می تواند هوشیار بودن فرد را نشان دهد.
هرچند که در بین فلسفه اصلی هر یک از هنرهای رزمی اختلافاتی وجود دارد اما چه آنها یک هنر رزمی تهاجمی باشند و چه بیشتر بر روی مراقبه تمرکز کنند بر روی آنها هیچ فرقی نمی گذاریم.
ما شرکت کنندگان را به آزمایشگاه خود دعوت کردیم و قبل از شروع تست از آنها سوالاتی از قبیل چه نوع هنر رزمی را تمرین می کنند، چند بار در هفته آن را تمرین می کنند و چند سال است مشغول یادگیری آن هستند می پرسیم و آنها را ضبط می کنیم. در مقابل این شرکت کنندگان یک ردیف از 5 فلش وجود دارد و باید با فشار دادن یک دکمه حرف روی صفحه کلید (برای مثال C برای فلش های سمت چپ و m برای سمت راست) در جهت فلش مرکزی پاسخ دهند. در برخی از تست ها به آنها هشدار داده شد که فلش ها به زودی نمایان می شوند در حالی که در اکثر تست ها اینگونه نبود.
به طور معمول در بیشتر آموزش های هنرهای رزمی عنصری از ضربات مشت وجود دارد که نوعی مبارزات شبیه سازی شده با حریف واقعی می باشد. یکی از اهداف این امر این است که فایترها تلاش می کنند تا متمرکز بمانند و از تماس با حریف خودداری کنند. از این ها گذشته، هیچ کس نمی خواهد در مقابل مشت صورت قرار گیرد.
به ندرت اتفاق می افتد که یک رزمی کار هشدار واضحی از دریافت مشت به صورت حس کند، بنابراین باید همیشه هوشیار باشد تا اگر حریف بصورت ناگهانی ضربه زد بتواند جا خالی داده و در مقابل ضربه از خود محافظت کند. در طول تحقیقات ما، رزمی کاران حرفه ای نمرات هشدار بالاتری نسبت به غیر رزمی کاران دریافت کردند. این بدان معناست که رزمی کاران به سرعت نسبت به چالش ها واکنش نشان می دهند، بخصوص زمانیکه به آنها اخطار داده نشده است. این نشان می دهد که آنها سطح هوشیاری بالاتری دارند و آن می تواند نشان دهنده کنترل شناختی قوی تری باشد.
ما همچنین به تحقیق بر روی اثرات طولانی مدت تمرین هنرهای رزمی پرداختیم و دریافتیم که اکثر رزمی کاران از سطح بالای هوشیاری نسبت به بقیه برخوردار هستند. چندین نفر از شرکت کنندگان ما که بیش از 9 سال تجربه فعالیت در ورزش را داشتند بهترین عملکرد هوشیاری را در تست های ما نشان دادند. این نشان می دهد که فرد هر اندازه بیشتر در ورزش های رزمی تلاش کند پاداش بهتری دریافت می کند.
در این تحقیقات ما دریافتیم که ورزش های رزمی یکی از معدود فعالیت هایی هستند که به همان اندازه ای که جسم از انجام دادن آن بهره می برد و قوی تر می شود به همان اندازه مغز نیز از این مزایا برخوردار خواهد شد.
