از سلاح شوریکن برای هنرهای رزمی استفاده می شود و در تمرینات مخفی نینجوتسو کاربرد بسیاری دارد. به مدارسی که به آموزش سلاح شوریکن می پردازند shuriken-jutsu گفته می شود. البته هنرهای رزمی بسیاری، شیوه ی پرتاب سلاح های رزمی را به خوبی به رزمی کارانشان آموزش می دهند.
نوع دوم شوریکن ها، هیرا شوریکن ها ( hira shuriken) هستند و در غرب معروف به ستاره های پرتابی یا ستاره های نینجا هستند. آن ها به شکل صفحه هایی فلزی و ستاره ای شکل هستند و هر کدام از آن ها دارای چندین لبه ی نوک تیز می باشند. بسیاری از آن ها دارای سوراخی در میان خود هستند . ظاهرا حمل شوریکن ها با قرار دادن رشته هایی مخصوص درون سوراخ ها آسان تر است. این سوراخ در شوریکن سبب حالت آیرودینامیکی می شود. حالت آیرودینامیکی سبب بهتر حرکت کردن شوریکن در هوا خواهد شد. اگر چه نوک ستاره های پرتابی تیز هستند ولی به عنوان سلاح مرگبار شناخته نشده اند.
سلاح شوریکن به عنوان یک سلاح مخفی شناخته شده است و شیوه ی استفاده از آن هم به صورت مخفی آموزش داده می شود. پرتاب یکی از آن ها برای دشمن به منزله ی گیج شدن و آزار موقتش است. شما فرصت حمله ی بهتری را نسبت به فرد مهاجم خواهید داشت. برای مثال یک مبارز در مبارزات شمشیر می تواند چندین قدم به عقب رفته و سپس بوشوریکن را از جیب مخفیش درآورد. سپس آن را به سرعت به سوی صورت، گلو، دست ها یا پای رقیب پرتاب بکند. در حالی که رقیبتان به طور موقت آسیب دیده و گیج شده است، می توانید شمشیر را به سوی او گرفته و شروع به حمله ای مرگبار بکنید.
استفاده ی دیگر از این سلاح برای مبارزات خیلی نزدیک است. از سلاح شوریکن می توان به عنوان خنجر برای صدمه زدن و زخمی کردن رقیب در یک حمله ی تهاجمی استفاده کرد. البته اجرای موفق این حرکت به غیرمنتظره بودن و دسترسی سریعتان به سلاح مخفی بستگی دارد. تاکید مدارس آموزشی shuriken-jutsu بر روی کارایی و دقت حرکات می باشد.
کاربرد سلاح هیرا شوریکن یا ستاره های پرتابی کمی متفاوت با تکینک های بوشوریکن است. ستاره های قدیمی نینجا مثل فریزبی های جدید پرتاب می شوند و با حرکت سریع مچ دست رها می شوند. گاها ستاره های پرتابی به شیوه ی بوشوریکن پرتاب می شوند ، با این تفاوت که شیوه ی پرتاب هیراشوریکن در بالای سر به سبک گرفتن چوب بیسبال است.
