کاراته یک هنر رزمی ایستاده در جزیره اوکیناوا است که به عنوان ترکیبی از سبک های رزمی بومیان اوکیناوایی ظهور کرد. واژه کاراته به تمرین کاراته اشاره دارد.
در اوایل دوران بومیان جزیره ریوکو یک سیستم مبارزه را توسعه دادند که به زبان ساده به آن 'te' گفته می شد. بزرگترین جزیره در زنجیره جزایر ریوکو اوکیناوا نام دارد به عنوان محل تولد کاراته شناخته شده است.
در سال 1372 میلادی روابط تجاری بین جزایر ریوکو و استان فوجیان چین برقرار شد و در نهایت چندین خانواده چینی را به حرکت به سمت اوکیناوا ترغیب کرد. این خانواده های چینی شروع به اشتراک کنپو که ترکیبی از سبک های مبارزه ای چینی و هندی بود با بومیان اوکیناوا کردند. به این ترتیب، تکنیک های مبارزه سنتی اوکیناوا به سوی متحول شدن پیش رفتند.
این واقعیت که قبیله شیموز در سال های 1400 استفاده از سلاح را در اوکیناوا ممنوع کرد نه تنها موجب توسعه هنرهای رزمی و بخصوص کاراته شد بلکه استفاده از ابزارهای مزرعه ای غیر معمول به عنوان سلاح نیز افزایش یافت. به همین دلیل است که امروزه بسیاری از سلاح های غیر معمول در کاراته استفاده می شود. رابطه چینی ها با مردم بومی اوکیناوا افزایش یافت و ترکیبی از سنتی ترین سبک های اوکیناوا با کنپو به نام های Fujian White Crane, Five Ancestors و Gangrou-quan پدید آمدند.
Sakukawa Kanga (1782-1838) یکی از اولین اوکیناوایی هایی بود که در چین تحصیل کرد. در سال 1806 او شروع به تدریس یک هنر رزمی به نام Tudi Sakukawa کرد. یکی از هنرجویان کانگا، ماتسومورو سوکون (1809-1899) بود که ترکیبی از سبک های te و شائولین را که بعدها با نام Shorin-ryu شناخته می شد آموزش داد.
یکی از دانش آموزان سوکون به نام ایتوسو آنکو (1831-1915) را به عنوان پدر بزرگ کاراته می شناسند. ایتوسو به ایجاد کاتاهای ساده برای دانش آموزان مبتدی پرداخت. در کنار آن، او آموزش دستورات کاراته را به مدارس اوکیناوا آورد و فرم هایی که او توسعه داده است هنوز هم تا حد زیادی مورد استفاده قرار می گیرند.
کاراته عمدتا یک هنر قابل توجه است که تمرین کنندگان را برای استفاده از مشت، لگد، زانو، آرنج و ضربات در مقابل حریفان آموزش می دهد. فراتر از این، کاراته تمرین کنندگان را نیز آموزش می دهد تا ضربات و نفس را به درسی مسدود کنند.
بیشتر سبک های کاراته نیز به پرتاب ها و قفل های مشترک متصل می شوند. همچنین اسلحه در بیشتر سبک ها نیز استفاده می شود. نکته جالب این است که این سلاح ها اغلب ابزار کشاورزی بودند چراکه به مردم اوکیناوا اجازه می داد در زمانی که کار با سلاح ها ممنوع بود از ابزار کشاورزی برای دفاع از خود استفاده کنند.
هدف اصلی کاراته دفاع از خود است. به همین دلیل تمرین کنندگان را ملزم می کند ضربات حریفان را مسدود کرده و آنها را با استفاده از ضربات سریع ناکار کند.
- Budokan
- Goju-ryu
- Kenpo
- Kyokushin
- Shito-ryu
- Shorin-ryu
- Shotokan
- Uechi-ryu
- Wado-ryu
اگرچه کاراته به وضوح محبوب ترین سبک رزمی ژاپنی است اما تنها هنر رزمی برجسته ژاپن نیست. ازجمله دیگر سبک های تاثیر گذار ژاپن عبارتنداز:
گیچین فوناکوشی (Gichin Funokashi): فوناکوشی اولین نمایش عمومی کاراته را در سال 1917 در ژاپن رهبری کرد. این امر باعث شد که جیگورو کانو از او برای تدریس در باشگاه معروف Kodokan دعوت به عمل آورد.
جو لوئیس (Joe Lewis): او یک مبارز مسابقات قهرمانی کاراته بود که در سال 1983 به عنوان بزرگ ترین مبارز کاراته در تمام دوران انتخاب شد. او هم یک کاراته کار بود و هم یک کیک بوکسر.
چجون مییاگی (Chojun Miyagi): یک کاراته کار آزاد مشهور در سبک Goju-ryu که قبلا در مورد آن صحبت کردیم.
چاک نوریس (Chuck Norris): یک مبارز مشهور در مسابقات کاراته و ستاره هالیوود. نوریس به خاطر ظاهر شدن در چندین فیلم و نمایش تلویزیونی «واکر، تگزاس رنجر» مشهور است.
ماسوتاتسو اویما (Masutatsu Oyama): بنیان گذار کیوکوشین کاراته که یک سبک تماس کامل است.
