صدمات و آسیب های مغزی به شدت مورد توجه رسانه ها قرار گرفته اند. شواهد حاکی از آن است که آسیب های مغزی خفیف که نمی توان بطور بالینی تشخیص داد باعث ایجاد مشکلات روانپزشکی، فکر کردن و رفتار در طولانی مدت می شود.
نوع هنر رزمی و فلسفه مربیان ممکن است در هنگام ایمنی و آسیب رساندن به آنها نقش مهمی ایفا کند. هنرهای رزمی سنتی شامل شوتوکان کاراته، تکواندو، آیکیدو و کونگ فو مورد مطالعه قرار گرفته اند. به نظر می رسد این رشته ها در مقایسه با ورزش های گروهی مانند هاکی روی یخ و فوتبال نسبتا بی خطر هستند. بر اساس یک نظر سنجی بین 263 نفر جوان و بزرگسال در طول یک سال، تنها یک مورد ضربه مغزی وجود داشته که آن هم مربوط به یک خانم کمربند سیاه کاراته با 15 سال سابقه تمرین می باشد.
با این حال، هیچ ورزشی بدون خطر نیست و حداقل در برخی از شرکت کنندگان انتظار می رود که دچار مشکلاتی از قبیل، پیچ خوردگی، در رفتگی و انقباظ عضلات شوند. در مطالعه فوق در طول یک سال، میزان آسیب بسته به سبک هنر رزمی متفاوت بود. در این بین افرادی که دچار آسیب شده بودند به شرح زیر است:
- 59 درصد در تکواندو
- 51 درصد در آیکیدو
- 38 درصد در کونگ فو
- 30 درصد در کاراته
- 14 درصد در تای چی
این مطالعه نشان داد که در شرکت کنندگان جوانتر (افراد زیر 18 سال) در مقایسه با بزرگسالان احتمال آسیب دیدگی کمتر است.
بسته به آنچه که توسط هنرهای رزمی ترکیبی انجام می شود می توان نظرات متفاوتی نسبت به دیدگاه ایمنی در آن داشت. هنرهای رزمی ترکیبی از انواع تکنیک های مبارزه با مفاهیمی نظیر جودو، جوجیتسوی برزیلی، کیک بوکسینگ، کاراته و موی تای استفاده می کنند.
بحث بر سر این است که گزارش ها نشان می دهند که میزان آسیب های مغزی و از دست دادن هوشیاری از نظر سازمان های غیر دولتی و TKOs در هنرهای رزمی ترکیبی بیشتر از دیگر هنرهای رزمی می باشد. آکادمی پزشکی کودکان آمریکا در سال 2011 در برابر ورزش های رزمی ایستادگی کرد.
