هنرهای رزمی اشاره به سیستم های مختلف رزمی سنتی و مدرن در سراسر دنیا دارد. بعضی از هنرهای رزمی با سنت های سازمان یافته، اقدام برای مبارزه، دفاع از خود و توسعه معنوی سازگار هستند. درحالیکه دیگر برخی دیگر از هنرهای رزمی سبک های بی نظیری از مبارزه بوده و بطور خاص برای رقابت های ورزشی یا دفاع شخصی طراحی شده اند.
هنرهای رزمی شامل طیف گسترده ای از سبک های کاراته ، کونگ فو ، جوجیتسو ، کاپوئرا ، کالی فیلیپینی ، باندو ، ساواته ، کندو و بسیاری دیگر است. در واقع امروزه صدها سبک مختلف هنرهای رزمی وجود دارد.
صرف نظر از سبک های آن، هنرهای رزمی بطور کلی به 4 دسته تقسیم می شوند:
- هنرهای رزمی سنتی
- هنرهای رزمی مدرن
- هنرهای رزمی مبارزه ای ورزشی
- هنرهای رزمی مبتنی بر واقعیت
هنرهای رزمی سنتی در حالت خاص و بدون تغییر تمرین می کنند. هنرهای رزمی سنتی یا هنرهای رزمی کلاسیک دقیقا همان شیوه ای را که صدا سال پیش انجام می شد دنبال می کنند. در هنرهای رزمی سنتی تغییر تکنیک یا مانور یک جور بی حرمتی به آن سبک به شمار می رود. بطور مثال شوتوکان کاراته سنتی هنوز بطور خاص تمرین می شود و بسیاری از افراد بر این باورند که شکل غیر قابل تعویضی از هنرهای رزمی سنتی است.
هنرهای رزمی که توسط ادغام سبک شناسی مدرن شده اند را هنرهای رزمی مدرن می نامند. این هنرهای رزمی غیر سنتی ترکیبی از انواع هنرهای رزمی مختلف است. برخلاف هنرهای رزمی سنتی، هنرهای رزمی مدرن ثابت نبوده و یا به روش های متداول و یا الگوهای قفل شده نیستند. بسیاری از تکنیک ها و حرکات سنتی برای پاسخگویی به نیازهای خاص نوآوران خاص خود اصلاح یا رد شده اند. جت کان دو بروس لی مثال خوبی برای یک هنر رزمی گلچین شده می باشد که با استفاده از ادغام سبک ها بوجود آمده است.
هنرهای رزمی ورزشی یا هنرهای رزمی ترکیبی (MMA) هنرهای رزمی مدرن هستند که مخصوص مسابقات ورزشی طراحی شده اند. این شامل تکنیک های قابل توجه و تهاجمی از انواع مختلف سبک های رزمی مانند بوکس، کشتی کج، جوجیتسو، جودو، بوکس تایلندی، کاراته و بسیاری دیگر است.
هنرهای رزمی که منحصرا به سناریوهای دفاع از خود در جهان واقعی متمرکز می شوند بر اساس واقعیت در نظر گرفته می شوند. و فقط در مورد هر یک از سیستم های دفاع شخصی مبتنی بر واقعیت، تکنیک های مبارزه خیابانی با برنامه آموزشی خود یکپارچه شده است. هنرهای رزمی مبتنی بر واقعیت یا دفاع شخصی مبتنی بر واقعیت تنها به روش سنتی قائل نمی شوند و بطور مرتب مفهوم ادغام سبک در روش های مبارزه با خودشان را به کار می برند.
هنرهای رزمی را می توان به دو دسته با سلاح و بدون سلاح هم دسته بندی کرد. هنرهای رزمی با سلاح سیستم های مبتنی بر اسلحه هستند که هنرجویان در استفاده از سلاح ها مختلف دستی مانند شمشیر، چوب بلند، چاقو، کوبوتان، نانچیکو و کمان آموزش می بینند.
هنرهای رزمی مسلح شامل سبک های مانند کندو، کنجتسو، کیدو، آرنیس و سیلات می باشد. برخی از هنرهای رزمی مسلح به چندین سیستم سلاح مختلف مانند مبارزه با چاقو، مبارزه با چوب، و مبارزه با شمشیر آموزش داده می شوند.
هنرهای رزمی غیر مسلح سیستم های بدون سلاح هستند که بطور انحصاری بر روی تکنیک دست و پا و همچنین چابکی متمرکز هستند. همچنین هنرهای رزمی غیر مسلح را می توان به دو دسته برجسته تهاجمی یا ترکیبی تقسیم کرد.
هنرهای رزمی تهاجمی به شدت بر روی لگد زدن و مشت زدن بر روی نقاط حساس متمرکز هستند. ازجمله این هنرهای رزمی می توان به موی تای، تکواندو، کاراته، وینگ چون کونگ فو، کیک بوکسینگ و بوکس اشاره کرد.
هنرهای رزمی ترکیبی بر روی انواع تکنیک های مبارزه مانند محکم کردن، پرتاب کردن، متصل کردن تکنیک ها، قفل های مشترک و غیره متمرکز هستند. ازجمله این هنرهای رزمی می توان به جودو، سامبو، جوجیتسو، کشتی و کشتی کج اشاره کرد.
در صورتی که شما نیز در یکی از سبک های هنرهای رزمی مشغول به فعالیت هستید می توانید ویدیوی آموزش آن را در بخش هنرهای رزمی سفارش دهید تا برایتان ارسال کنیم. اگر نمی خواهید منتظر پست بمانید می توانید برنامه آندروید ژیار آنلاین را دانلود کنید تا این آموزش ها را بر روی گوشی خود مشاهده کنید.